စိတ္ကို လႊတ္ခ်လိုက္ေတာ့ “ခြမ္း” ခနဲ ျမည္ၿပီးကြဲသြားတယ္
သတိထားၾကေလ ... ထိလြယ္႐ွလြယ္ေတြ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္
ကိုယ့္ဘ၀ကို ကိုယ္သာယာေက်နပ္ေနဖို႔ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ
ေပး ... ေပး ... ေနရမွာလဲ ... ေျပာ ... ေျပာ ... ေျပာၾကည့္ၾက
တစ္သက္လံုး တစ္ဘ၀လံုး ... အတူတူေနသြားၾကမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ႐ွိတယ္တဲ့
ငါ မထင္ပါဘူး ... တစ္သက္လံုး တစ္ဘ၀လံုး ခိုင္းစားမယ္ဆိုတဲ့ သူေတြပဲျဖစ္မယ္
ခင္မင္ရင္းစြဲပါပဲ ... ျမင္ျမင္ခ်င္းကတည္းကကို “ေသာက္ျမင္ကတ္တယ္”
ငါက အ႐ွက္လည္းနည္း အဖတ္လည္း လုပ္ဖို႔ မတန္တဲ့ေကာင္ေလ
အဆင့္အတန္းတစ္ခုကို ထားၿပီးမွ စကားေျပာမယ့္သူေတြကို ...
ငါ့အနားကေန ဆြဲေခၚကာသြားလိုက္ၾက ...
ၾကာလာရင္ နားရင္းထအုပ္မိမယ္ ...
ထပ္ေျပာျပလိုက္ပါ့မယ္ ... သိပ္ကို သိခ်င္ေနသူေတြအတြက္ေပါ့
ငါက ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ပါဘူး ...
အနည္းဆံုးေတာ့ ဘာေကာင္ပါဆိုတဲ့ ေဘာင္ထဲက လူေတြထက္ေတာ့ လြတ္လပ္တယ္
ေလာက လူ႕ေဘာင္စည္းကမ္းကို ခ်ဳိး႐ိုက္ခြဲ
ၾကမ္းျပင္ထက္မွာလည္း စိတ္ဓါတ္ေတြခ်ည္းပဲ က်က်ကြဲသံေတြ ၾကားေနရ
သိပ္ကို ေအာက္တန္းက်တယ္ေျပာလိုက္ရင္ အလိုလိုေနရင္းနဲ႔ပဲ အထက္တန္းေရာက္သြားဦးမယ္
ထားလိုက္ပါကြယ္ ... ထားလိုက္ပါ ...
ငါးခံုးမတစ္ေကာင္နဲ႔ တစ္ေလွလံုးအပုပ္မခံေတာ့ဘူး ...
ငါ့ လမ္းကို ငါ့လက္ဆြဲမယ့္သူနဲ႔ပဲ ဆက္သြားမယ္ ...
ဆက္သြားမယ္ ... ဆက္သြားမယ္ ...
လာလာေလ လိုက္ခဲ့ေတာ့ကြယ္ ...

ကိုၿဖိဳး

1 Comment

1. Moe Hlaing Nya on September 30, 2008 at 2:59 PM

   ေဟ့ေရာင္ မင္းစိတ္ကြဲသံၾကားတာနဲ႔
   ငါ့စိတ္ပါလန္႔ကြဲေတာ့မယ္
   လုပ္ပါ.... ငါအၿမဲအားေပးေနတယ္