အဖိတ္အစင္ေတြ မ်ားမ်ားေနတယ္
ပထမဆံုး က်ေပ်ာက္သြားတာက
ငါ့ရဲ႕ သန္းေထာင္ခ်ီတန္တဲ့ ေ႐ႊအိုေရာင္ အိပ္မက္
ငါ့ထံကေန
စကားတစ္ခြန္း မဆိုဘဲ ထြက္သြားတယ္
ေနာက္တစ္ခါ
အာ႐ုဏ္မနက္ခင္းေတြကလည္း
ေနမင္းေတာင္ လင္းမလာဘဲနဲ႔
ငါ့ထံကေန ေပ်ာက္ဆံုးသြားၾကျပန္တယ္
အိပ္မရ ညေတြခ်ည္းပဲ အထပ္ထပ္ႀကဲပက္ေနၾကေပါ့
ေနာက္ထပ္တစ္ခါ
ေရးလက္စ ကဗ်ာစာ႐ြက္တစ္႐ြက္
ေလအေ၀ွ႕တစ္ခ်က္မွာ
ငါ့အနာဂတ္ေတြကိုပါ ခိုးယူသြားၾကတယ္
ငါ့မွာ လက္ေတြ အံေသၿပီး က်န္ရစ္ခဲ့ေပါ့
ေနာက္ ...
ငါ့အနားက သူေတြအားလံုး
ငါ့ကို စြန္႔ခြာ
သက္မဲ့ခႏၵာ မဟုတ္ပါဘဲ ငါ့မွာ အသက္မဲ့သလိုျဖစ္ရတယ္
ခ်စ္ေသာသူေရ ...
အျမန္လာပါ
အဖိတ္အစင္ေတြ ...
အဖိတ္အစင္ေတြ ...
အဖိတ္အစင္ေတြ ...
အဖိတ္အစင္ေတြ ...
အဖိတ္အစင္ေတြ ...
သူသူငါငါ ဖိတ္ေနစင္ေနလိုက္ၾကတာ
တစ္ေလာကလံုးကို ပြထေနေတာ့တာပါပဲ
သန္႔႐ွင္းေရးေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏိုင္ဖို႔
မိုးကလည္း ေကာင္းေကာင္းမ႐ြာဘူးေလ
ငါ့မွာလည္း ေပေရညစ္ပတ္လို႔ ...
ေဟာဟိုမွာ အႏုပညာေတြကို အန္ထုတ္
႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ႏိုင္လိုက္ၾကပံုမ်ား
ဘ၀ကို ဖဲတစ္ခ်ပ္လို ဆြဲလွန္စားပစ္လိုက္တယ္
ဒီပြဲမွာ ႏိုင္ေပမယ့္ ႐ႈံးသြားတယ္ေလ ... ။
ကိုၿဖိဳး
