ငါ့ေလွငါထိုး ပဲခူးလည္း ေရာက္ခ်င္မွ ေရာက္မယ္
ေသခ်ာတာကေတာ့ ငါ့ဆႏၵနဲ႔ ငါတစ္သားတည္းက်ခဲ့တယ္
ငါ့မိဘ ငါ့ေဆြမ်ဳိး ဘယ္သူ႕မ်က္ႏွာမွ ငါအိုးမည္းမသုတ္ဘူး
ေျပာေရးဆိုခြင့္ရပ္ကြက္ထဲ လာလာထိုင္မေနၾကနဲ႔
ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ လာလာေပးမေနၾကနဲ႔
အႀကံျပဳသလိုလိုနဲ႔ အျပစ္ေတြလာလာတင္မေနၾကနဲ႔
ဓားမေနာက္ပိတ္ေတြလို လာလာမလုပ္ျပၾကနဲ႔
ဓားထက္ထက္တစ္လက္နဲ႔ပဲ
အသားထက္တင္ၿပီး လွီးခ်ပစ္လိုက္မယ္
ေလာက္လိုထြက္ထြက္ မျပၾကစမ္းနဲ႔
ေဘးထိုင္ဘုေျပာ အဲဒီ ေစာက္သံုးလံုး၀မက်တဲ့ လူေတြကို
ဒီေနရာကေန ေျပာခဲ့မယ္ ...
႐ိုင္းတယ္ထင္လည္း ႐ိုင္းတယ္ပဲ ...
ငါနဲ႔ ကိုင္အတုပ္မခံခ်င္ရင္ ကိုယ့္ေနရာကိုယ္သိၾကေပါ့
အေသအခ်ာ ေျပာခဲ့မယ္ ...
ငါးပိနဲ႔ၾကက္သား အလဲမခံရခင္ သတိ၀င္ၾက ...
ဆူးထင္ရင္ ထြင္မွာပဲ
ခလုတ္ထင္ရင္ ႐ွင္းမွာပဲ ...
ငါ့ရင္ထဲမွာ မီးလိုျပင္းတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ဳိး ႐ွိေနတယ္
အလိုက္မသိသူေတြအတြက္ က်ရတဲ့ မ်က္ရည္ေလာက္
ရင္ကြဲနာက်တဲ့ ဇါတ္လမ္းမ႐ွိဘူး
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ေျပာသလိုပါပဲကြယ္
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အခြင့္အေရးကို လာလာၿပီး စြက္ဖက္ေနလိုက္ၾကတာ
ငါ့ရင္ေတြ ပြင့္ေၾကထြက္မတတ္ နာက်င္မိပါရဲ႕
ၾကာလာရင္ သူေသ ကိုယ္ေသေတြျဖစ္ေတာ့မယ္
ငါ့စိတ္ႏွလံုးေကာင္းေလး အေရာင္မေျပာင္းခင္
ၿပီးလိုက္ပါေတာ့ ဇါတ္ဆရာရယ္။
ကိုၿဖိဳး
