ေလာကမွာ အခ်စ္ဆိုတာေပၚေပါက္လာေတာ့ လူေတြမွာ အလုပ္ေတြကို ႐ႈပ္သထက္ပိုပို႐ႈပ္လာရတယ္။ အခ်စ္ဦးရတာနဲ႔ အခ်စ္လယ္ရတာနဲ႔ အခ်စ္ဆံုးရတာနဲ႔။ စံုေနေအာင္စိဆိုသလိုပါပဲ။ ငယ္ကခ်စ္ အႏွစ္တရာ မေမ့သာဆိုတဲ့ စကားေလာက္ မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္ေစတာ မ႐ွိဘူးထင္တာပါပဲ။ အဲလိုေျပာရေၾကးဆိုရင္ ရင္ခုန္ရစ္မူး ႐ူးမိုက္တြယ္တာမိခဲ့ဖူးတာ မွန္သမွ် မေမ့စရာေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနေတာ့မွာေပါ့။ ဒီေနရာမွာ သူေျပာဖူးတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းကို (သိပ္ေတာ္တာပဲလို႔ တိတ္တဆိတ္ မွတ္ခ်က္ျပဳခဲ့ဖူးတဲ့) ျပန္ကိုးကားခ်င္ပါတယ္။ လူပဲ ဦးေႏွာက္႐ွိေနေတာ့ ေမ့မသြားဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တမ္းတမ္းတတႀကီး တစ္ခ်ိန္လံုး လြမ္းေဆြးေနတာမွ မဟုတ္တာ။ ျပန္စဥ္းစားရင္ေတာ့ ျပန္ေပၚလာတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲအတြက္ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား ခံစားရတာမ်ဳိးမ႐ွိဘူးေလတဲ့။ ကဲ။ ဘယ့္ႏွယ့္႐ွိစ။
သူေကာ ကၽြန္ေတာ္ပါ အခ်စ္ဦးေတြအျဖစ္နဲ႔ ဆံုေတြ႕ခဲ့ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခ်စ္ဆံုးေတြအျဖစ္နဲ႔ေတာ့ လက္တြဲခြင့္ရခဲ့တယ္။ ထူးျခားတာက သူ႕ရဲ႕ စိတ္ပဲ။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို မျမင္ဖူးခင္ကတည္းက သေဘာထားႀကီးစြာနဲ႔ နားလည္ခဲ့သူေလ။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကလည္း ထူးျခားတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ကို မျမင္ဖူးခင္ကတည္းက မနာလို အူတိုေနတတ္တာကလား။
လွတယ္ဆိုတာကို သိေနေပမယ့္ ဘယ္လိုလွတယ္ဆိုတာကို မ႐ွင္းျပတတ္တာမ်ဳိးကို ႀကံဳဖူးပါသလား။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မၾကာခဏဆိုသလိုပဲ ႀကံဳရတယ္။ သူ႕ရဲ႕ စိတ္က သိပ္ကိုလွတာပဲ။ ဘာနဲ႔တူသလဲဆိုေတာ့ မိုး႐ြာၿပီးကာစ ေကာင္းကင္လိုပဲ။ ၾကည္လင္ေနတယ္။ သူက ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္တတ္႐ွာေသးရဲ႕။ အားတုန္႔အားနာကလည္း မၾကာခဏဆိုသလိုျဖစ္တတ္ေသးရဲ႕။ သူ႕အေပၚ မေကာင္းတာေတာင္မွ သိပ္မေျပာထုတ္႐ွာရဲသူေလ။ က်ိတ္မွိတ္ခံစားတတ္တာ သူ႕သဘာ၀လိုျဖစ္ေနၿပီထင္ပါရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕အခ်စ္ကို ရခဲ့တာ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ကံေကာင္းလြန္းလို႔ပဲ ေျပာခ်င္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ့္လို မသိဆိုး႐ြားေကာင္မွာ အဲဒီလို ဆုလာဘ္မ်ဳိး ႐ွိေနတာဟာ အံ့ၾသစရာပါပဲ။
သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို သူ႕ရဲ႕ အရိပ္ကေလးလိုပဲ တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ေန႐ွာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူးဆိုရင္ သူပါ အလိုလိုေနရင္း မ်က္ႏွာ မေကာင္းေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ေတြဆိုးၿပီး ေဒါသေတြ တအားထြက္ေနၿပီဆိုရင္ သူ႕ချမာေနစရာေတာင္ မ႐ွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ပဲ။ အသံတိတ္ဆိတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အရိပ္အေျခကိုပဲ ေတြေ၀ေနတဲ့ သူ႕မ်က္လံုးေတြနဲ႔ အကဲခတ္ေနတတ္တယ္။
သူ႕ရဲ႕ အ႐ိုးခံ ဗီဇစိတ္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူဆံုေတြ႕ခဲ့တယ္။ အဲဒါဟာ ဂုဏ္ယူေလာက္စရာ ကိစၥပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လူတိုင္းအေပၚကို အဲလိုပဲ သူသေဘာထားေနတတ္လြန္းေတာ့ ေလာဘႀကီးတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္က မခံခ်င္စရာ ကိစၥတစ္ခုလိုျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီေတာ့ အေၾကာင္းမ႐ွိ အေၾကာင္း႐ွာ႐ွာၿပီး သူ႕ကို ရစ္ေနမိတယ္။ ဘာမွ ျပန္ျပင္ယူလို႔မရတဲ့ အတိတ္ေတြကို ျပန္ျပန္တူးဆြၿပီး သူ႕ကို မခံခ်င္ေအာင္ စေနမိတတ္တယ္။ သူကေတာ့ စိတ္မေကာင္းေတြျဖစ္လို႔။ အဲလိုေတြျဖစ္လာရင္ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို သိပ္သနားၿပီး သိပ္ခ်စ္တာပါပဲ။ သူ႕မ်က္ႏွာေလးကို ရင္ခြင္ထဲယူ ဖြက္ထားလိုက္ခ်င္တယ္။
သူက ကၽြန္ေတာ္မႀကိဳက္တာေတြကိုလည္း မၾကာခဏဆိုသလို လုပ္လုပ္မိတတ္ေသးတယ္။ တသက္လံုးစြဲလာတဲ့ အစြဲကို သူကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္ပ်က္ေနပံုပါပဲ။ အဲလိုေတြ ကၽြန္ေတာ္မႀကိဳက္တာေတြ လုပ္မိၿပီးရင္ ကိုယ္က တံုးတယ္ကြဆိုၿပီးေတာ့လည္း ခဏခဏ ေျပာတတ္ေသးတယ္။ ဟုတ္ပါရဲ႕ကြယ္။ တံုးလိုက္တာ အလို႔လို႔ ကၽြန္ေတာ္က မေျပာျဖစ္လိုက္ပါဘူး။ သူ႕ကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္က သူအဲလို ေျပာတဲ့အခါတိုင္း ပိုပိုတိုးတိုးၿပီး ခ်စ္မိတာကိုး။
ေျပာရင္လည္း ခင္ဗ်ားတို႔ ယံုခ်င္မွ ယံုၾကဦးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ကံေကာင္းတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ဆို အစစအရာရာ လိုေလေသးမ႐ွိေစရဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က အခန္႔သားမေနခ်င္လို႔ ၀င္၀င္ပါရင္ေတာင္ သြားသြားသြားဆိုၿပီး ႏွင္ထုတ္တတ္ေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေအာင္ မလုပ္ထားေပးရရင္ အျပစ္႐ွိေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္လို သူခံစားေနရပံုပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူ႕အတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေအာင္ မလုပ္ထားေပးရရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္တိုေနတတ္တယ္။ ငါခ်စ္တာ သူသိမွ သိပါ့မလားလို႔လည္း စိတ္ပူေနမိတတ္ေသးတာကိုး။
ေပါေပါမ်ားမ်ား မ႐ွိလွဘူးဆိုေပမယ့္လည္း အထိုက္အေလ်ာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘ၀ကေလးဟာ သာယာေနတာပါပဲ။ အဆင္ေျပသာယာေနတာေတြက မ်ားလြန္းေတာ့ ျပႆနာကို မီးခြက္ထြန္းၿပီးေတာင္ ႐ွာယူရတယ္။ ဒါမွလည္း ကေတာက္ကဆေလးဘာေလးျဖစ္ၿပီး ရန္ျဖစ္လိုက္ ျပန္ခ်စ္လိုက္လုပ္လို႔ရမွာကိုး။ အဲလိုအခ်ိန္တိုင္းမွာ သူကၽြန္ေတာ့္ကို တအားခ်စ္တာပဲလို႔ ေတြးမိၿပီး စပ္ၿဖီးၿဖီးႀကီးျဖစ္ျဖစ္သြားတတ္တာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ျပန္သိေနတတ္ျပန္တယ္။
သူ႕ရဲ႕ အလွက ထူးျခားတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ စိတ္လွေတာ့ အလိုလို ႐ုပ္ပါလွလာတယ္။ သာမန္ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ သာမန္ပါပဲ။ ဘာထူးျခားတယ္ ညာထူးျခားတယ္ဆိုၿပီး ေထြေထြထူးထူး ေျပာစရာမ႐ွိသူေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူနဲ႔ အေနၾကာလာေလေလ ပိုသိလာေလေလပါပဲ။ သူ႕မ်က္ႏွာေလးက အရမ္းကို ေအးခ်မ္းတာပဲ။ ထိုင္ၾကည့္ေနေလေလ ပိုလွလွလာေလဆိုတာမ်ဳိးေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ ညည သူအိပ္ေမာက်ေနရင္ သူ႕မ်က္ႏွာေလးကို ငံု႔ကိုင္းၾကည့္ၿပီး … ေမာင္မတရားဘူးကြယ္လို႔ တိတ္တခိုး ၀န္ခံေနရတာဟာ အလုပ္တစ္ခုလို ျဖစ္လာတယ္။
သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို အိပ္ေရး၀၀ အိပ္ေစခ်င္သူ။ အစားမွန္မွန္စားေစခ်င္သူ။ ကၽြန္ေတာ္ က်န္းမာေရး ထိခိုက္မွာ တအားစိုးရိမ္႐ွာသူ။ ကၽြန္ေတာ္က ေပေပေတေတေကာင္။ ေနမေကာင္းလို႔ေတာင္ ေဆးမွန္ေအာင္ ေသာက္ခ်င္သူ မဟုတ္ဘူး။ ထူးထူးျခားျခားပါပဲ။ အခုတေလာ ကၽြန္ေတာ္ အေတာ္ကေလးကို ခ်ဴျခာေနတယ္။ အခုမွပဲ တသက္လံုးတစ္ခါမွ မျဖစ္ဖူးတဲ့ ခံစားခ်က္တစ္ခုကျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ဆို ကၽြန္ေတာ္ ဒိထက္ပိုၿပီး က်န္းမာေနမွျဖစ္မယ္။ ေတာ္ၾကာေန သူျပဳစုယုယတာကို မခံစားရဘဲေနဦးမယ္။ အား … ေၾကာက္စရာႀကီး။ မေတာ္တဆ ကၽြန္ေတာ္သာ တစ္ခုခုျဖစ္သြားခဲ့ရင္ … မျဖစ္ဘူး။ မျဖစ္ဘူး။ အဲဆံုးျဖတ္ခ်က္ကေလးကို သူလည္း တအား၀မ္းသာ႐ွာလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ သူ႕ကို မေႏွာင့္ယွက္ခ်င္တာေၾကာင့္ ထ ထ ဆိုၿပီး အတင္းႏႈိးမေျပာေတာ့ပါဘူး။ ထံုးစံအတိုင္းေပါ့။ သူ႕မ်က္ႏွာကေလးကို ငံု႔ကိုင္းၾကည့္ရင္း ေျပာျပလိုက္မိတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူ႕ႏွဖူးကေလးကိုလည္း ဖြဖြကေလး နမ္းမိေသးတယ္။
ထပ္ေျပာျဖစ္လိုက္ပါရဲ႕ … ေမာင္မတရားဘူး။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္ရာ ကိုယ္စြတ္လုပ္တတ္တဲ့အက်င့္မွာ ေကာင္းတာဆိုလို႔ သူ႕အခ်စ္ကို အတင္းအၾကပ္ေတာင္းမိခဲ့တာပဲ ႐ွိလိမ့္မယ္။ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ကြယ္။ အဲဒီ မတရားလုပ္တတ္တဲ့ ေကာင္ေလးမွာ ရင္နဲ႔အမွ် စကားေတြကလည္း တင္းၾကမ္းခံလို႔ေနေပါ့ေလ။
ကိုၿဖိဳး
