undefined
undefined
သူေမွ်ာ္လင့္ေနမယ္ထင္လို႔ကိုယ္ႏိုးထခဲ့ပါတယ္
႐ိုးရိပ္ရီေ၀ေနတဲ့ ကိုယ့္ပံုရိပ္ေတြက
ကိုယ့္ကို ေျမေပၚဆြဲဆြဲခ်ေနတယ္
ဘာတစ္ခုမွ အသံုးမက်တဲ့ ကိုယ္ပါကြယ္
ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနရတာကိုမွ
သာယာယစ္မူးေနမိတယ္
မိနစ္စကၠန္႔ေတြနဲ႔အမွ်
ကိုယ့္အာ႐ံုေတြ ေ၀ကာ၀ါးေနၾကေပါ့
လူးလူးလွိမ့္လွိမ့္လွတဲ့ မနက္ခင္းေတြမွာ
ကိုယ္ဟာ အထီးက်န္ျခင္းကိုမွ
ေစ်းႀကီးႀကီးနဲ႔ ေပးကာ၀ယ္ထားရသူ
တခ်က္ခ်က္ကေလး တေခ်ာက္ေခ်ာက္ကေလးေတာင္
မျမည္ဘဲ
နာရီေတြက ကုန္လြန္ကာ ေ႐ြ႕လ်ားသြားၾကတယ္
အဆိုး၀ါးဆံုးေသာ စိတ္ကူးေတြနဲ႔လူ
ေသဖို႔မထူးတဲ့ဘ၀မွာ ေနဖို႔ေကာထူးဦးမွာလား
လိုတာရတဲ့ ငွက္ ...
ပ်ံအတက္မွာ ေလာက္စာမိလို႔သြားေပါ့
ေျခကားယားလက္ကားယားနဲ႔
ကိုယ္ျပန္ျပဳတ္အက်မွာ
ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ
ကမာၻေျမႀကီးက သစၥာေတာ္ အနႏၱနဲ႔ ေပြ႕ဖက္တယ္
ဒီတစ္ခါေကာ
ကိုယ္ျပန္လည္ႏိုးထေစဖို႔
သူ႕လက္တို႔ကမ္းလင့္ဦးမွာလား ???
အခ်စ္ရယ္
မင္းရဲ႕ သစၥာ႐ွိေသာ ကိုယ္ပါကြယ္
မ်က္ရည္ထြန္းေနတဲ့ ေဟာဒီကၽြန္းေျမမွာ
အခ်ိန္အကန္႔အသတ္မ႐ွိ
ကိုယ္လြမ္းေနပါတယ္
ကိုၿဖိဳး
