နည္းနည္းေလးေတာ့ အျပစ္တင္ဖို႔ေကာင္းတယ္
ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ ဘုရားသခင္ဟာ
ဘက္လိုက္တတ္သူႀကီးပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္ရင္
ကၽြန္ေတာ့္ကို ၀ိုင္း႐ိုက္ၾကဦးေတာ့မယ္
ဒါေပမယ့္ ...
ဒါေပမယ့္ ...
ဒါေပမယ့္ ...
ၿပီးျပည့္စံုတဲ့အလွကိုေတာ့ သူမဖန္ဆင္းတတ္ေသးဘူးေလ
ဟာကြာဆိုၿပီးေတာ့
ခင္ဗ်ား ၿငီးတြားလိုက္တိုင္းမွာ
ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဖန္ဆင္းမႈအေပၚကို
အလိုမက်သံႀကီးက ပါေနေပါ့
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ
ထူးမျခားနားတဲ့ ျပဇါတ္တစ္ပုဒ္မွာ
ခ်စ္ေသာသူကို ခဏခဏဆံုး႐ႈံးလိုက္ရ
ျပန္ရလိုက္ရနဲ႔ လံုးလည္ခ်ာလည္ကို လိုက္ေနတာပါပဲ
ေဟာဒီကမာၻေျမႀကီးမွာ
ခင္ဗ်ားတို႔ က်ဳပ္တို႔ဟာ
အတြင္းသံေတြကို ဆံုး႐ႈံးေနၾက
ကိုယ့္ဆႏၵေတြကို ဆံုး႐ႈံးေနၾက
နိစၥဒူ၀ ဘ၀ရဲ႕ အသံေတြ အထပ္ထပ္နားဆင္ရင္း
ဘယ္လမ္းသြားရမွန္းမသိတဲ့အဆံုး
ႏြားေျခရာခြက္ထဲပဲ ျပန္ျပန္အိပ္စက္လိုက္ၾကတယ္
ေဟာဟို ျပင္ပကမာၻက ငါ့ေနရာေလာက္မွ မမိုက္တာဆိုတဲ့
အသံကိုပဲ လႈိင္းအထပ္ထပ္နဲ႔ ပဲ့တင္ထပ္လိုက္ၾက
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့
တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနခ်ိန္တိုင္းမွာ
ေမးေနမိတဲ့ ေမးခြန္းကေလးတစ္ခု႐ွိပါရဲ႕
ငါဟာ ဘယ္သူ႕အတြက္ ဘာလဲ ??? ဆိုတာေပါ့
ၿပီးေတာ့လည္း မေျဖႏိုင္တဲ့အဆံုးမွာ
ဘုန္းခနဲ ျပန္လဲက်
မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ ျပန္ထခဲ့ေပမယ့္လည္း
ခါးကေတာ့ နာခဲ့ၿပီေလ
ဒါဟာ လူတစ္ေယာက္က
ကမာၻႀကီးကို ဟားတိုက္ရယ္ေမာလိုက္တဲ့
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လည္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္
ကမာၻႀကီးက လူတစ္ေယာက္ကို
အက်ဥ္းခ်ထားတဲ့
ေလွာင္အိမ္တစ္ခုလည္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္
အရာအားလံုးအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ လက္ေတြကို
လြန္ခဲ့ေသာ လြန္ခဲ့ေသာ လအနည္းငယ္ကပဲ
ေျမႇာက္လို႔ထားလိုက္မိတယ္
အေစာ္ကားခံ အႏွိမ္ခံဘ၀မွာ
ဘယ္သူေတြကမ်ား သာယာၾကလဲ
အထီးက်န္ အေဖာ္မဲ့ဘ၀မွာ
ဘယ္သူေတြကမ်ား ၾကည္ႏူးေနၾကလဲ
လင္းေ၀ရီေမွာင္ေနတဲ့
တိမ္နဲ႔ေတာင္ကို ျဖတ္ဖို႔
အခ်စ္ ... မင္းငါ့ေတာင္ပံကေလးလုပ္ပါလားဆိုေတာ့
သူက ေခါင္းညိတ္လို႔ျပတယ္
ၿပီးေတာ့လည္း
သူကခ်ည္း ပ်ံပ်ံတက္သြားလိုက္တာ
ဘာဆိုဘာနဲ႔မွကို လိုက္မမွီေအာင္
ငါ ေနာက္က်လို႔ခ်ည္း က်န္က်န္ခဲ့တယ္
အျပစ္တင္ေစာသူဟာ ကိုယ္ပါကြယ္
ေဟာဒီေလာကကို အေပါင္းလို႔ ကိုယ္မၾကည့္တတ္ဘူး
ႏႈတ္ရိပ္ေတြျပေနတဲ့အခါ
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဆံုး႐ႈံးသြားခဲ့တာေတြကို
ျမင္ျမင္ေနတဲ့အခါ
ကိုယ့္စိတ္ေတြက ၾကမ္း႐ွလို႔လာၾကတယ္
ကိုယ့္စကားသံေတြကလည္း အၾကင္နာေတြနဲ႔ မခ်ဳိျမေတာ့ဘူးေပါ့ကြယ္
ဒါဟာ အမွန္တရားမို႔
ကိုယ္လက္ခံထားပါရဲ႕ေလ
ကိုယ္လက္လြတ္ဆံုး႐ႈံးသြားတာ
သူျဖစ္ေနမွာကိုေတာ့
ခုခ်ိန္ထိ တဆတ္ဆတ္တုန္ေအာင္
ေၾကာက္႐ြံေနတုန္းေပါ့။
ကိုၿဖိဳး
